نوروز، جشنی جهانی با ریشه‌ی ایرانی

نوروز یکی از دو نقطه‌ی اعتدال در سال خورشیدی زمین و بزرگ‌ترین جشن پایه‌گذاری شده برپایه‌ی دگرگونی‌های فصلی و اقلیم‌شناختی است. درباره ریشه‌های تاریخی آن در اسناد ملی ایرانیان، به میزان بسنده آگاهی داریم. برای نمونه: «برخی از بزرگان ایران می‌گویند سبب این‌که این روز را نوروز می‌نامند، این است که در روزگار تهمورث، صائبه آشکار شدند و چون جمشید به پادشاهی رسید، دین را نو کرد و این کار بسیار بزرگ به چشم آمد و آن روز را که روز تازه‌ای بود، جمشید جشن گرفت. اگرچه پیش از این هم نوروز بزرگ بود.» (1) 

  در مورد جشن چهارشنبه‌ سوری ؟ !

     کورش نیکنام، موبد زرتشتی و پژوهشگر در آداب و سنن ایران باستان، عقیده دارد 

که چهارشنبه سوری هیچ ارتباطی با ایران باستان و زرتشتیان ندارد و شکل گیری این مراسم را پس از حمله اعراب به ایران می داند. او در این باره می گوید: "ما زرتشتیان در کوچه ها آتش روشن نمی کنیم و پریدن از روی آتش را زشت می دانیم.

روزه در دین بهی ، روزهای نبر Nabor

 دروغ سازی و دشمنی برخی مسلمان ها با دین پاک زرتشتی

چندی است که ایرانیان اندیشمند بیشتر از هر زمان دیگری پی به ارزش اندیشه های اشوزرتشت برده اند و با وجود تمام باید ها و نبایدهایی که حکومت اسلامی بر آنها روا داشته در پی بازگشت به دین زرتشتی هستند.

(فروزه هایی مزدايی - انسانی)

1- سِپَنتا مينو Spentâ mainyu يا “گوهر افزايندگي” فروزه ي آفرينندگي اهورامزداست. از اين فروزه است كه آفرينش پديد آمده است. اين قلمرو همواره مي افزايد و مي گسترد و به پيش مي برد و از آن است كه ما انسانها نيز آفريننده مي باشيم.

 روایت روزنامه سوئیسی از زرتشتیان ایران و روزگار آنان

یکی از بزرگترین جنبش هایی که برای کوتاه کردن دست تازیان در ایران آغاز شد جنبش ملیخرمدینان در قرن دوم و سوم هجری بود ،ملت ایران که در این تباهی هیچ نقشی نداشت تا آخرین دم برای کشورشان جان فشانی کردند .خرمدینیان در آذربایجان ، گیلان و طبرستان تا دوبیست سال در برابر تازیان مقاومت کردند .در ناحیه خراسان آزاد مردی بنام یعقوب لیث صفاریتا زمانی که بیماری او را از پای در نیاورده بود در برابر تازیان مقاومت کرد.

 برگرفته از تاریخ سیستان و ايران

 سالها از حمله اعراب به ایران میگذشت زبان پارسی رفته رفته از مکاتبات دیوانی کنار گذاشته وبه جای آن زبان عربی اجباری ویاد داده میشد

خلفای عباسی در بغداد با اینکه خلافت خودرا مدیون ایرانیان میدانستند با تکبر وغرور خاصی ایرانیان مسلمان را موالی (برده) خوانده واز هیچگونه ظلم وستمی برآنان کوتاهی نمیکردند

در سیستان خشک سالی اتفاق افتاده بود ولی مامورین خلیفه بيرحمانه خراج ومالیات سنگینی را از دهقانان وبازرگانان طلب کرده و برای خلیفه می فرستادند تا صرف خوشگذراني خلفای عباسی گردد

در این میان جوانمردی رویگر زاده از سیستان برمی خیزد بنام رادمان پور ماهک یا رادمان پسر لیث و چون لیث پدر او مس گر بود به صفار معروف شده بود بنا بر این در تاریخ  او را بنام  ( یعقوب ليث صفاری)  بنیانگذار سلسه صفاری میشناسیم (سده (صده) 2 شمسی یا 8 میلادی)

او با گردآوری دلاوران سیستان وديگر نقاط ایران زمین به جنگ با خلیفه میپردازد وتمامی سیستان وخراسان تاماورانهر ومازندران وگیلان وری واصفهان وفارس وکرمان تا قسمتی از خوزستان را از تسلط متجاوزان عرب آزاد می کند